Kompetencje nauczyciela i ucznia, których potrzeby
edukacyjne zmieniają się dynamiczne (zgodnie z rozwojem technologii
informacyjno-komunikacyjnych), możliwe są do realizacji w cyfrowej przestrzeni
edukacyjnej wspomagających proces edukacji szkolnej.
Wśród kompetencji
najczęściej wyliczanych wymienia się posługiwanie technologami
informacyjno-komunikacyjnymi jako kompetencje dodatkowe, równie ważne - inteligencja wizualna czy kompetencje
wizualne. Tak, jak nieodzowne jest opanowanie umiejętności czytania i pisania,
tak samo ważne jest posiadanie kwalifikacji pozwalających na sprawne operowanie
obrazem w obszarze poprawnego odbioru, odczytywania znaczeń, znajomości
stosowanych konwencji, jak i posługiwania się narzędziami do samodzielnego
tworzenia przekazów wizualnych[1].
Współcześnie, zawsze obecne bodźce i sygnały wizualne w świecie człowieka zostały spotęgowane przez media elektroniczne. Multimedia czy inaczej nowe media zmieniają sposób komunikacji społecznej w wirtualnym i realnym świecie (Riesland, 2005).
Komunikacja ostatnich lat zmieniła swoje oblicze. Uczniowie wprawdzie
przyzwyczajeni do różnorodności
informacji - często gubią się w obszarze cyfrowych światów, treści i wartości. Do jakiego stopnia zmieni
się sposób wypowiedzi, pogłębią się różnice miedzy pokoleniami, nie wiemy. Bez odpowiednich umiejętności nie
będzie to łatwe - czy uczniowie oddalą
się od nauczyciela?Coraz częściej stykamy się z tworzeniem wspólnej przestrzeni edukacyjnej rodziców, szkoły, biblioteki. Kiedy, gdzie i jak go wykorzystać - w dowolnym miejscu i czasie możemy stworzyć prostą platformę edukacyjną dająca komunikacji i wizualizacji treści, działań, projektów. Daje nam ona możliwość prezentacji w sieci i kontaktu z innymi grupami tematycznymi, środowiskiem bliskim i odległym.
Warto wykorzystać w pracy dydaktycznej nowe i znane od lat formy przekazu wizualnego:
• Plakat multimedialny i biuletyn elektroniczny projektu
tematycznego (w tym e-lerningowego), ważnych wydarzeń edukacyjnych i akcji
edukacyjnych przedstawionych w ciekawej formie graficznej (Smore, Infogr.am, Wordle,
SnackTools – prezentacje tematów, elektroniczne publikacje, banery)
• Prezentacja grupy pozalekcyjnej (klub/koło medialne,
literackie, turystyczne, dziennikarskie, fotograficzne / filmowe i inne)
stworzona grupa na platformie( ClassDojo, Edmodo) krótkie etiudy i prezentacje filmowe, filmy instruktażowe,
reportaże multimedialne (Picasa, Movizu, Everynote oraz inne aplikacje mobline)
• Wykorzystanie narzędzi instalowalnych oraz Web 2.0 do współtworzenia
w sieci, publikacji i udostępniania na blogu/stronie własnych pomysłów,
ciekawych produkcji i prac Wśród nich m.in. komiksy, nowe wymiary prezentacji, sieciowe
albumy z komentarzami, multimedialne wydawnictwa elektroniczne/biuletyny (Toondoo,
PowToon, Issuu, Flipsnack, Calameo)
• Wsparcie dla szkoleń on-line materiały wprowadzające w
temat: infografiki, multimedialne linie czasu i plakaty, filmy instruktażowe (Piktochart,
Infogr.am, Dipity, Glogster, Screencastomatic, Sreener itp)
Coraz częściej możemy spotkać klasyczne formy komunikacji w
nowej rzeczywistości, z wykorzystaniem nowych narzędzi. Słowa przybierają formę
prezentacji wizualnej, przypominając inicjały pierwszych ksiąg pisanych ręcznie
czy starodruków.
Dotąd rozdzielane od siebie słowo i obraz nakładają się na
siebie w elektronicznych mediach.
Istotne są wszelkie formy wizualizacji,
zarówno przechodzenie słowa w obraz, kiedy słowo jako przekaz staje się przede
wszystkim przekaźnikiem (ważny jest jego kształt i lokalizacja) także jego
forma poprzez mieszanie się słowa z obrazem w przedstawieniach multimodalnych[2].
(komplementarnych wizualizacjach)
